Daar gaat hij ...

Wie van onze collega's kent hem niet : Marnix Declerq ? Na een carrière van maar liefst 44 jaar binnen Onze Kinderen (Xplo vzw campus Roeselare), hoeveel doen het hem na? Op 12 mei zette hij een punt achter zijn rijkgevulde loopbaan. We konden hem nog enkele vragen stellen, zo vlak voor hij de deur uit ging.

Hoe kijk je terug op je carrière, Marnix?

Ik zie vooral groei en veel nieuwe uitdagingen. De combinatie van streven naar en kansen krijgen, verantwoordelijkheid & vertrouwen geven en nemen.

Kan je één hoogtepunt of anekdote vertellen uit je carrière?

Da's niet makkelijk, want ik heb heel wat mooie momenten in mijn carrière. Een hoogtepunt was zeker de opstart van IBZ De Stapsteen: de overstap van residentieel naar ambulant werken. Samen met een klein team een nieuwe werking op poten zetten en alles kunnen vorm geven, dat gaf heel erg veel voldoening.

Wat ga je straks missen en wat dan weer niet?

Het contact met het team en de doelgroep, zonder twijfel. Vooral dat laatste verschafte mij enorm veel plezier. De steeds toenemende hoeveelheid niet-cliënt-gerichte uren laat ik dan weer met plezier achter me.

Was je geen begeleider was geweest, wat dan wel?

Da's een moeilijke. Sowieso ets met mensen. Ik hou van het contact met mensen, ik ben een sociaal dier. Onderwijzer, misschien?

Hoe gaan je dagen er nu uit zien? Wat staat er eerst op het programma?

Ik heb al enkele reizen geboekt voor de komende tijd, iets waar ik naar uitkijk. Daarna laat ik het een beetje op mij afkomen. Een taalcursus volgen, wat vrijwilligerswerk,... ik zie nog wel.

Nog een laatste boodschap voor ons, wij die verweesd achterblijven?

Het woord ‘laatste’ boodschap is toch even lastig. (even nadenken) ‘Probeer te genieten van de kleine dingen!’.

Marnix kwam reeds eerder aan het woord in deze blogrubriek, meer bepaald in mei 2021 n.a.v. een duo-interview 'senior/ junior' (zie eerder artikel