Iedereen winnaar
Na de personeelsvergadering in februari en de Tournée Generale in maart, vormde de 'ultieme vzw Kwis' op 15 juni het sluitstuk in de cyclus 'we nemen afscheid van van vzw Onze Kinderen'. Elf teams van vijf medewerkers, elk team tot hun eigen verrassing aangevuld met een extra ex-medewerkers, streden om de eer en een collectors-item sleutelhanger (zo bleek achteraf).
Men stopt 'de Slimste Mens', 'Eén Jaar Gratis', 'Micro Macro', 'Van Pool tot Evenaar', 'Wie is het?', 'De Drie Wijzen' samen in een blender, shake it well en giet het vervolgens in een glas met enkel en alleen vzw-weetjes uit verleden en heden. Ziedaar 'de ultieme vzw-kwis', goed voor een kleine drie uur kwis-plezier.
Enkele resultaten van de (weliswaar niet helemaal volgens de regels van de kunst) Limerick-opdracht willen we jullie niet onthouden :
Onze Kinderen is niet meer. We klinken hierop een laatste keer. Xplo is de nieuwe naam. Hiermee maken we vanaf nu faam. Het afscheid doet een beetje pijn …
In gestreepte pyama doolt een jongen door de slaapzalen.
Aangesproken door pater of non, meerdere malen.
78 jaar later, nog steeds in pyama aan het dolen (en roken).
Vele brandglaasjes werden al gebroken.
En wij blijven immer aanwezig voor de vele verhalen
Er was eens moeder Ida.
Die had een grote vila.
Ze wist niet wat ermee gedaan.
Ze kon al die jongens toch niet laten buiten staan.
Ze vroeg ze allemaal binnen met hun kabba’s en serveerde lekkere pita.
In 1945 kende Onze Kinderen zijn begin.
Na moeder Ida trokken de Camerlyncks erin.
Van alle 13 afdelingen hebben we geen spijt.
Van OK nemen we nu afscheid.
Nu gaan we verder als Xplo de toekomst in.
Een vzw hield op te bestaan,
de gebouwen bleven echter staan.
De medewerkers begonnen wat te beven,
ze kregen de raad het wat tijd te geven.
Xplo vzw heeft de rest gedaan.
Een vzw stopt ermee.
Op volle snelheid, op volle snee.
Echter geen verdriet,
dit stoppen kan toch niet.
Deze Xplo aanvaardt geen ‘neen'.
