Wat we samen doen, doen we beter

Groot worden, dat gaat niet vanzelf. Daarom laat De Week van de Groeilamp jaarlijks het licht schijnen op het thema opvoeden. Deze keer (16/05-23/05/22) zetten ze ouders, familie en opvoeders in de spotlights. En dan vooral het belang van het netwerk en de onderlinge samenwerking. Wij legden ons oor te luister bij cliënten van Kenter, ons dagcentrum in Menen. Hoe herkennen zij zich in dit thema ?

Kleinschalig, laagdrempelig, integraal, anonieme locatie, intensieve samenwerking met ouders, school, netwerken, enz., Het waren allemaal troeven die de dagcentra halfweg de jaren tachtig ertoe aanzetten om de klassieke hulpverleningsvormen te bestormen. Ondertussen zijn we bijna veertig jaar later en zijn deze accenten gemeengoed geworden. Maar zijn ze nog steeds voldoende als dusdanig aangevoeld door de gezinnen ?

'Ik vind het leuk om op Kenter andere jongeren te leren kennen', zegt Sandro* (14 jaar). 'En op kamp gaan met de andere kinderen, dat was echt héél leuk', vult Kiana* (11jaar) aan. Vriendschappen die lang niet altijd voor het leven zijn, maar in moeilijke momenten tijdens de begeleiding toch wel steun bieden.

'Iets doen samen met mama tijdens mijn I.B.', zijn topmomenten voor Shana* (9 jaar). Momenten waarop de grens tussen dagcentrum en gezin omzeggens verdwijnen. 'Maar de gesprekken met mama en papa zijn vervelend!' voeg ze eraan toe.

'Dat verwondert mij niet', lacht de mama van Shana*. 'Maar voor ons zijn ze wel belangrijk. We kunnen over alles open praten. Begeleiders bieden steeds een luisterend oor. We krijgen ondersteuning, begrip en soms ook advies. Je hebt niet langer het gevoel er alleen voor te staan.'

Door de aanwezigheid van onze dochter op het dagcentrum krijgen wij wat extra ruimte om dingen even te parkeren, even los te laten.', vervolledigt vader. 'En door de gesprekken begrijp ik mijn kind ook beter. De begeleiding heeft een positief effect op ons hele gezin'

* de echte namen van de kinderen werden vervangen door fictieve namen.